Joselito Hasselnook: “Om sommige jongeren maak ik mij echt zorgen”

De skatebaan aan de rand van de stad ligt in de oranje gloed van de avondzon. Jongeren eten een ijsje, hun benen bungelend over de rand van de ramp. Het lijkt een idyllisch plaatje. Maar vergis je niet, zegt jongerenwerker Joselito Hasselnook: “Ik heb in de afgelopen tijd steeds vaker gezien dat jongeren onder invloed raken, van lachgas, van drugs, van wat dan ook.”

Hij wijt het aan de pandemie. “Omgaan met zo’n pandemie, dat er zoiets groots aan de hand is, dat viel echt niet voor iedereen mee.” Hij ziet om zich heen dat de meeste jongeren er gelukkig wel uit komen, dat die steeds het licht aan het eind van de tunnel zijn blijven zien. Maar dat geldt niet voor iedereen. “Over sommigen maak ik me echt zorgen.”

“De jongeren echt van dienst zijn, dat is mijn doel.”

Zijn collega’s en hij proberen beide groepen de nodige aandacht te geven. “We proberen sterker te maken wat al sterk is. En wat niet sterk is, daar werken we aan.”

Hij is zoveel mogelijk op straat. Luisteren, vragen stellen, doorvragen, hulp bieden. “We proberen ze zo zoveel mogelijk te helpen hun toekomstplannen weer op de rit te krijgen, zodat ze verder kunnen.” Wat voor hem het belangrijkste is? “Dat ik ’s avonds, als ik weer richting huis ga, het gevoel heb dat ik ik minstens één iemand van dienst ben geweest.”