Zo is Apenheul ontstaan
In de jaren zestig koopt de Rotterdamse fotograaf Wim Mager twee dwergaapjes in een dierenwinkel. En iets wat als een hobby begint, loopt al snel uit de hand. Het paartje krijgt jongen. Wim besluit zijn baan als fotograaf op te geven en ontwikkelt het Apenheul-idee.
Open sinds 1971
Apenheul gaat open op 12 juli 1971. Het park is nog klein, maar wereldwijd revolutionair! Wim heeft namelijk een bijzondere kijk op het houden van apen. Het principe is simpel: mensen beleven meer plezier aan dieren als die het naar hun zin hebben. De dieren moeten hun eigen gang kunnen gaan én zichzelf zijn. Dus geen apen in kooien of achter tralies, maar in grote, natuurlijke buitenverblijven in een bosrijke omgeving.
Nieuwe apensoorten
Bezoekers kunnen in het park een paar apensoorten bewonderen, zoals wolapen, dwergapen en slingerapen. De dieren lopen gewoon los tussen de bezoekers. In de loop der jaren komen er steeds meer apensoorten naar Apenheul. De eerste gorilla’s arriveren in 1976. Drie jaar later wordt de eerste gorillababy geboren. De baby’s worden ‘gewoon’ door hun moeders grootgebracht. Dat is in die tijd heel bijzonder. Primatologen en dierentuinmedewerkers van over de hele wereld komen – nog steeds – naar Apenheul om ‘de kunst af te kijken’.
Gouden leeuwapen
De leeuwapen spelen een bijzondere rol in de geschiedenis van Apenheul. In de jaren tachtig en negentig doet Apenheul mee aan een reïntroductieprogramma voor gouden leeuwapen. Met succes worden er gouden leeuwapen uit dierentuinen teruggezet in het wild. Het is voor het eerst in de geschiedenis dat een Nederlandse dierentuin dit lukte. In Brazilië lopen nu zelfs nakomelingen rond van leeuwapen uit Apenheul!
Bonobo’s en orang-oetans
In de jaren ’90 komen er twee soorten mensapen naar Apenheul. De bonobo’s arriveren in 1996. Apenheul is de enige Nederlandse dierentuin waar je deze mensapen kan bewonderen! In 1999 volgen de orang-oetans. Voor hun komst is een speciaal verblijf ontworpen: helemaal aangepast op de manier waarop orang-oetans leven.
Bron: apenheul.nl.
